Ukrzyżowany zgorszeniem dla żydów

Ukrzyżowany zgorszeniem dla Żydów

Kościół Katolicki a judaizm

Na książkę składają się trzy eseje na temat stosunków pomiędzy Kościołem katolickim a Synagogą:

„Tajemnica Izraela na tle historii” rzetelnie przedstawia klasyczną naukę katolicką na temat Żydów i judaizmu. Autorzy ukazali tu stałą doktrynę Kościoła praktycznie od początków, a więc od okresu Nowego Testamentu, aż do połowy wieku XX, przypominając także niektóre orzeczenia Świętego Oficjum.

„Zdrada Jezusa Chrystusa” relacjonuje i komentuje całkowicie nową, z coraz większym radykalizmem głoszoną nauką na temat judaizmu, która zdominowała nauczanie Kościoła od czasów II Soboru Watykańskiego.

„Katolicy, Żydzi i III Rzesza” rozprawia się z oskarżeniem Kościoła o wspieranie Hitlera i propagowanie antysemityzmu oraz mitem Piusa XII jako papieża bezczynnego, obojętnego czy wręcz wspierającego antyżydowską politykę Hitlera.

Zawarte w niniejszym tomie teksty ukazały się pierwotnie w 1999 roku. Mimo upływu czasu zachowały zdumiewającą wręcz aktualność, o czym pisze w posłowiu red. Paweł Lisicki:

Wskutek II Soboru Watykańskiego, przyjętych wówczas dokumentów oraz ich interpretacji przez kolejnych papieży, od Jana XXIII zaczynając, a na Franciszku kończąc, ogół katolików patrzy na judaizm jako na religię, która, jak to ujął Jan Paweł II, „nie jest dla naszej religii rzeczywistością zewnętrzną, lecz czymś wewnętrznym”. Trudno jednak powiedzieć na czym ta „wewnętrzność” polega, bo każda próba wyjaśnienia grzęźnie w wielosłowiu i sofistyce. W jaki to sposób współczesny judaizm, uformowany w opozycji do nauk Ewangelii, odrzucający zbawienie przez krzyż i negujący zmartwychwstanie, może być czymś „wewnętrznym” wobec „naszej religii”, która to właśnie oparta jest na Objawieniu danym przez Chrystusa? Jak można mówić, że to co wewnętrzne jest tym, co w najbardziej podstawowym tego słowa znaczeniu jest „zewnętrzne”? Negacja i odrzucenie jest czymś zewnętrznym, a to dokładnie na nich zbudowany jest judaizm rabiniczny. Ogólnie zatem można przyjąć, że zwolennicy tej tezy papieskiej posługują się pojęciami w wielce osobliwy i dwuznaczny sposób. Często temu samemu słowu nadają dwa różne znaczenia, co sprawia, że nie sposób do końca ustalić co mają na myśli. I tak raz używają określenia judaizm w odniesieniu do Żydów, którzy odrzucili Chrystusa, a raz mają na myśli Żydów Starego Testamentu, którzy czekali na Chrystusa. W tym drugim znaczeniu judaizm Starego Testamentu jest dla chrześcijaństwa „wewnętrzny”, w tym pierwszym „zewnętrzny”, obcy i wrogi.

Podobnie raz przez wiarę rozumieją dogmatyczną zawartość nauki chrześcijańskiej, innym razem sam akt zawierzenia, ufności, abstrahując od treści wyznania. Raz mówią o wierze, czyli wysiłku woli, raz o wierze jako aprobacie autorytetu Boga.

Wszystko to sprawia, że współczesny katolik, gdy obcuje z tekstami i naukami nowych, posoborowych teologów, może mieć wrażenie, że znalazł się w samym środku ruchomych piasków. Nic nie jest jasne, nic nie jest wyraźne. Każde twierdzenie staje się zaprzeczeniem, a zaprzeczenie twierdzeniem. Nie sposób często ustalić czy owi autorzy w ogóle są w stanie głosić prawdę, ba, że w ogóle wierzą w istnienie obiektywnej prawdy. Tak jakby nie potrafili przyjąć, że do człowieka zostało skierowane Boże słowo, nieomylne i pewne, które należy przyjąć, któremu należy się posłusznie podporządkować. Nim ono do nich dotrze zniekształcają je, jakby między rozumem a Słowem umieścili zniekształcającą dźwięk przegrodę. Można często odnieść wrażenie jakby owi teologowie cały swój wysiłek kierowali tylko ku temu, by Prawdę ukryć, pomniejszyć, zagmatwać i rozrzedzić. Trudno powiedzieć, czy strategia ta jest wynikiem dostosowania się do reguł politycznej poprawności, narzuconych przez świat, czy też tajemniczą intrygą, której efektem ma być zmylenie słuchacza tak, aby ów niepostrzeżenie dla siebie samego został wchłonięty przez mulisty i gęsty nurt słów i wieloznaczności. Powstaje w związku z tym pytanie, czy tak ukształtowane umysły mogą w ogóle jeszcze posłusznie afirmować i wyznawać prawdy katolickie? Czy też skażenie dialogizmem, a więc swego rodzaju nowa formą agnostycyzmu zaszło tak daleko, że ludzie ci z zasady plączą się i unikają jasnych sądów?

Dodatkowe informacje:

 
Wydawnictwo Te Deum

Autor: ks. Michael. Crowdy, ks. Kenneth Novak, ks. Karol Stehlin, Matthew M. Anger

Oprawa miękka

Liczba Stron: 192

Format: 145x205 mm

ISBN/ISSN: 9788366774650