Listy do matki

Autorem książki jest ks. Karol Bołoz Antoniewicz, a adresatką Jadwiga z Zamoyskich Sapieżyna (1806–90), żona księcia Leona Ludwika Sapiehy (1803–78). To kochające się i zgodne małżeństwo zostało doświadczone ogromnym krzyżem – śmiercią potomstwa. Sapiehowie doczekali się ośmiorga dzieci, z których tylko jedno, syn Adam, dożył wieku dojrzałego i założył rodzinę; pozostałe umierały, napełniając rodzinny dom niemal nieustającą żałobą. Ich groby, choć były miejscem wylewania matczynych i ojcowskich łez, stały się także rodzinnym skarbem, miejscem nadziei i spotkania z Chrystusem.

"Ty czujesz ból, ale nie czujesz jeszcze błogosławieństwa bólu, lecz przyjdzie czas! Nim rolnik rzuci ziarnko w rolę, pierwej musi ją ostrym zorać żelazem; nim niebieski gospodarz rzuci szczególniejszą łaskę dla wybranych swoich, musi pierwej przygotować boleścią serce do przyjęcia jej! W jednej godzinie smutku więcej się nauczymy znać Boga i świat, jak przez całe życie szczęścia i zabawy".

Fragment listu