Commonitorium. W obronie wiary kat.

Więc cóż ma uczynić chrześcijanin-katolik, jeśli jakaś cząsteczka Kościoła oderwie się od wspólności powszechnej wiary? Nic innego, jeno przełoży zdrowie całego ciała nad członek zakaźny i zepsuty. Jak ma postąpić, jeśliby jakaś nowa zaraza już nie cząstkę tylko, lecz cały naraz Kosciół usiłowała zakazić? Wtedy całym sercem przylgnąć winien do starożytności: tej już chyba żadna nowość nie zdoła podstępnie podejść. Co zaś, jeśliby w obrębie dawności wyłowiono błąd dwóch czy nawet trzech ludzi albo jednego miasta (...)? Wtedy przede wszystkim starać się będzie nad zuchwalstwo (...) kilku osób przełożyć powzięte w dawnych czasach postanowienia soboru powszechnego, jeśli takie istnieją. A jeśliby wypłyneła sprawa taka, co do której nic podobnego się nie znajdzie? Wtedy będzie się starał zebrać poglądy przodków (...) którzy choć żyli w różnych miejscach i czasach, wytrwali jednak w społeczności i wierze jednego Koscioła powszechnego (...) i okazali się przez to miarodajnymi nauczycielami.